Unawatuna

Afgelopen zaterdag zijn we van Yala naar Unawatuna gereden. De laatste flinke rit, maar prettig om van de wildernis weer in een prachtig, 2 verdiepingen en 2 badkamers tellende hotelkamer terecht te komen. Afscheid genomen van onze geweldige chauffeur. Best gek 2 weken door iemand rondgereden te worden en dan nu weten dat we hem naar alle waarschijnlijkheid nooit meer zullen zien. Dus nu zijn we al een paar dagen op dezelfde plek. Ik zal jullie niet vermoeien met verhalen over uitslapen, ontbijten, strand, zwemmen, lunchen op het strand en nog meer zwemmen. Maar ik moet zeggen, het went snel. Gisteren nog een leuke rondleiding gehad door Galle. Een stad waar de Nederlanders een paar honderd jaar geleden een flinke stempel op gedrukt hebben. Mede door het gigantische fort wat ze daar als verdedigingswerk hebben gebouwd. Het is het grootste door Nederlanders gebouwde fort ter wereld. Vandaag maar weer geluierd op het strand, heel vervelend allemaal. Maar aan alles komt een einde. Sterker nog, morgen is de laatste dag... Morgenavond worden we om 10 uur 's avonds opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Het zit erop, met spijt nemen we afscheid van een prachtig eiland, maar stiekem is het ook wel weer fijn om terug naar ons eigen kikkerlandje te gaan en weer in ons eigen bedje te slapen. Owen maakt al plannen om met z'n vrienden te gaan spelen en Maerle zal blij zijn om Indi weer te zien. Erwin weer lekker het gras maaien en ik mag weer lekker gaan wandelen met m'n hondje. Ook fijn. Bedankt voor het lezen van onze verhalen en jullie reacties. Het was een onvergetelijke reis!